جازدن پرسی
جا زدن پرسی ابزارها، قطعات قالب میله‌های راهنما و پین‌های فولادی در قطعات نگهدارنده، یک کار رایج در قالب‌سازی و ابزارسازی می‌باشد. جا زدن پرسی یک قطعه در یک قطعه نگهدارنده در صورتی که به درستی انجام شود، باعث ایجاد تنش شعاعی در قطعه داخلی می‌گردد. وقتی این مجموعه مورد استفاده قرار گیرد و تنشهای کششی به قطعه داخلی وارد آید، این تنشها یکدیگر را خنثی کرده و بدین ترتیب قطعه داخلی می‌تواند در برابر تنشهای کششی زیاد مقاومت کرده و نشکند. عمر چنین قطعه‌ای طولانی‌تر خواهد بود.
روش جا زدن پرسی
برای ایجاد یک انطباق پرسی بین یک قطه میانی و یک قطعه نگهدارنده خارجی، روشهای مختلفی وجود دارد و باید این کار را با توجه ببه تجهیزات و امکانات موجود انجام داد. اغلب قطعه نگهدارنده را باید آنقدر گرم کرد تا به اندازه کافی منبسط شود تا بتوان به راحتی قطعه داخلی را درون آن جای داد. این حرارت نباید به حدی باشد که از دمای تمپرینگ فولاد فراتر رود و باعث کاهش سختی و استحکام قطعه نگهدارنده شود.
در بعضی موارد می‌توان نگهدارنده را تا حد کمتری گرم کرد و قطعه میانی را به شدت سرد نمود تا منقبض شده و بتوان مونتاژ قطعات را انجام داد. در گذشته با استفاده از یخ خشک، قطعه میانی را تقریبا تا -1200F(-8400C) رساند و در اغلب موارد دیگر احتیاجی به گرم کردن قطعه نگهدارنده نخواهد بود. در سرد کردن عمیق قطعات نیز باید به نکات خاصی توجه داشت. سرد کردن قطعه میانی باید تدریجی باشد، در غیر این صورت ممکن است شوک برودتی باعث ترک خوردن ان شود. هر چه قطعه کار بیشتر سرد شود، بیشتر منقبض خواهد شد.
معمولا در عملیات جا زدن پرسی، قطر خارجی قطعه میانی 0.003-0.004 In /In(mm/mm بزرگتر از قطر سوراخ قطعه نگهدارنده در نظر گرفته می‌شود. با جا زدن چنین قطعه‌ای در نگهدارنده، یک فشار شعاعی زیاد در سطح تماس دو قطعه به وجود می‌آید. این فشار به میزان تداخل (interference) و مدول الاستیسیته دو قطعه بستگی دارد. در قطعه نگهدارنده نیز یک تنش کششی ایجاد خواهد شد. طراحی و ساخت دقیق قطعات و اجرای دقیق مونتاژ، باعث ایجاد یک قطعه ترکیبی و مستحکم می شود که خواهد توانست تنشهای شعاعی بالایی را تحمل نماید.
منبع: بانک اصلاعات پژوهشی (سیمرغ سعادت)
نظرات
ارسال یک نظر